‘Ik voel me als een vis in het water!’

Momenteel zit ik in het tweede jaar van het SwitchZ traject voor verpleegkundige niveau 4 en ik voel me als een vis in het water. Ik vind het heerlijk om in de zorg te werken en ik geniet iedere dag. Hiervoor heb ik jarenlang gewerkt als juridisch secretaresse voor verschillende advocatenbureaus. Inderdaad…dat is echt heel wat anders.

Op een gegeven moment werd ik mantelzorger voor mijn moeder. Mijn vader is jaren eerder overleden. Mijn moeder had de diagnose vasculaire dementie gekregen en moest op een gegeven moment naar het verpleeghuis. Ik hield mijn hart vast, want als er iets is wat ze niet wilde was het dat. Maar goed….nood breekt wet en daar ging ze, richting Ruitersbos. En tot mijn grote verbazing leefde ze helemaal op en maakte ze zelfs nieuwe vrienden. Mijn moeder, die zo graag op zichzelf was, genoot nu van de activiteiten en contacten. Dat je, juist in die laatste maanden die meestal niet de leukste maanden zijn, toch kwaliteit van leven kunt behouden en soms zelfs vergroten, heeft veel indruk op mij gemaakt. Ik woonde en werkte in de buurt van Ruitersbos, waardoor ik er heel vaak op bezoek ging. Ik heb de locatie leren kennen als een warme omgeving en waar ik heel graag kwam.

‘Toen ik op de site van SwitchZ kwam, viel alles op zijn plek’.

Een paar maanden na het overlijden van mijn moeder gebeurden er een aantal dingen: Ik merkte dat ik een beetje klaar was met het werk op een advocatenkantoor en twee collega’s waar ik close mee was vertrokken naar een andere baan. Dat maakte dat ik ook om me heen begon te kijken. Toen ik op de site van SwitchZ kwam, viel alles op zijn plek. Ik wist gewoon dat als ik dit niet zou doen, ik daar enorme spijt van zou krijgen.

Het leukste aan het werken in de zorg vind ik het contact met de mensen. Je kunt echt het verschil maken en dat zit hem vaak in kleine dingen: Een arm om iemand heen, of een grapje maken om iemand even te laten lachen. En werken met mensen verveelt nooit. Ik ben begonnen bij Thebe Haga op de PG afdeling. Natuurlijk moet je even schakelen, maar de collega’s waren top en ik voelde me al snel thuis. Het leuke vind ik dat je écht betrokken bent bij de bewoners. Je leert ze goed kennen door hun levensverhaal en door de gesprekken die je voert met de bewoners zelf en hun familie.

‘Ik kwam in een warm bad terecht en heb nóóit het gevoel dat ik er alleen voor sta’

Mijn tweede stage loop ik nu in de wijkverpleging in het team van Etten-Leur Centrum. Ik was benieuwd hoe ik dat zou vinden, omdat ik gewend ben aan collega’s om me heen. Hoe zou dat gaan als je het grootste deel van je werkdag zelfstandig zou doorbrengen? Ik had me voor niks druk gemaakt, want ik kwam wederom in een warm bad terecht. En ik heb nóóit het gevoel dat ik er alleen voor sta. Na de ochtendroute komen we samen om even bespreken hoe het is gegaan en wat er moet worden opgepakt. Je ziet je collega’s dus iedere dag. Ook hier moest ik wel even wennen, maar ik merkte dat ik het werken in de wijk eigenlijk heel erg leuk vind. Ik geniet van het buiten zijn (ik doe de routes op de fiets) en de afwisseling. Iedere dag is anders en de mensen zijn altijd blij en dankbaar als je komt.

‘Ik heb ook veel steun aan mijn medestudenten’.

Naast het werk is er ook de opleiding. Ik vind de opleiding leuk en dat de lessen gegeven worden door mensen uit de praktijk heeft absoluut meerwaarde. Door de praktijkopdrachten moet je je ook verdiepen in de dossiers van de bewoners/cliënten en dat geeft je werk ook meer inhoud.  Over het algemeen heb je naast werk en opleiding echt nog wel tijd voor leuke dingen. Soms zijn er wel drukkere periodes omdat je dan ook keuzemodules hebt en/of algemene vakken (Engels, Nederlands en rekenen), maar dat is altijd tijdelijk. Ik heb ook veel steun aan mijn medestudenten. Je maakt zo ongeveer dezelfde dingen mee en er wordt echt tijd gemaakt om met elkaar hierover te praten. Als ik ergens tegenaan loop, of iets lastig vind, weten zij precies wat ik bedoel en het is fijn dat je dat dan met elkaar kan delen.