Brigitta maakte de SwitchZ van cateringmanager naar de zorg en ging aan de slag bij Thebe. ‘Ik ben gegroeid tot een kei in de zorg.’  Lees hier haar verhaal:

Mijn hele leven heb ik in de horeca gewerkt en de laatste jaren met veel plezier als cateringmanager bij een grote frisdrankfabrikant in Dongen met zo’n 350 medewerkers. Daar gaf ik leiding aan 4 andere medewerkers. Daarnaast werkte ik ook mee op de werkvloer door onder andere het bereiden van soepen, het maken van belegde broodjes en verse maaltijden, het klaarzetten van een saladebuffet en uiteraard het bakken van frituursnacks. Ook de bestellingen hoorden daarbij. Van brood tot groente en fruit tot vaatwasmiddelen en kantoorartikelen.

‘Wilde ik dit nog wel doen tot mijn pensioen?’

Tijdens corona ging er een medewerker met pensioen die ook niet meer vervangen werd, dus kwamen er meer taken op mijn schouders terecht. En taken die ik leuk vond werden juist weer overgenomen door een ander. Dit was een keerpunt voor mij. Wilde ik dit nog wel doen tot mijn pensioen? Maar wat zou ik dan willen doen? Wat kan ik eigenlijk? Welke papieren heb ik? En wat is het waard?

Ik ging op zoek naar wat ik leuk zou vinden. Omdat ik eigenlijk iets zocht in de zorg kwam ik op de website van Thebe en SwitchZ terecht. Waarom in de zorg? Heel simpel, ik ben moeder en oma, dus zorgen voor anderen hoort bij mij. Mijn vader heeft een ziekbed van 3 maanden meegemaakt, waarna hij is overleden. Ik was zo blij met alles wat ik nog voor hem kon doen en hij was blij dat ik er voor hem was. Ook voor een weduwnaar uit onze straat, die later naar een verzorgingshuis ging, heb ik veel gedaan. Vandaar de zorg!

Op dit moment ben ik al langer bezig met de opleiding dan was gepland. Maar soms gebeuren er dingen in je leven die maken dat je andere dingen op een laag pitje moet zetten. Helaas kreeg mijn man blaaskanker, en mijn (stief)zus kreeg de diagnose borstkanker. Dan zakt de grond letterlijk onder je voeten weg. Bij beide heeft het een behoorlijke tijd geduurd, maar het gaat gelukkig weer goed. Ook kreeg mijn jongste kleinzoon een epileptische aanval. Dat was ook een klap. Gelukkig is hij nog erg jong en is de kans groot dat hij er overheen groeit.

‘Je krijgt les van zeer betrokken mensen’

Ik ben nu 18 maanden bezig met de opleiding. Aan het begin van de opleiding werkte ik 32 uur per week en ging ik twee keer per maand naar Tilburg voor de theorie. Ik moet zeggen dat daar zeer betrokken mensen lesgeven die ook ontzettend veel ervaring hebben in de zorg en dus weten waarover ze praten. Gedurende het traject krijg je ook begeleiding van je E-coach. Zij belt je regelmatig om te controleren of het allemaal lukt en of je nog vragen hebt. Dat is heel prettig. Ook je klasgenoten kunnen je goed helpen. Wij hadden een klas van 8 en konden heel goed met elkaar overweg. Ook nu de school afgelopen is hebben we nog regelmatig contact met elkaar.

De opleiding bestaat uit 2 werkplekken, en die kunnen heel divers zijn. Voor mij was de eerste werkplek een kleinschalige zorginstelling voor demente ouderen in Dongen, genaamd het Kloosterpad. Het was natuurlijk even wennen, maar al gauw raak je betrokken bij de mensen en wil je ze allemaal zo goed mogelijk helpen. Je doet leuke dingen zoals spelletjes, oude tv-programma’s kijken en uiteraard ga je de mensen wassen en aankleden .

Ook de collega’ s op de locaties waren geweldig. Ze zijn allemaal bereid om je te helpen.

‘Bij de thuiszorg heb ik echt mijn plek gevonden’

Mijn tweede werkplek was de thuiszorg in Oosterhout en daar heb ik echt mijn plek gevonden. Je bent zelfstandig, maar werkt ook samen. Je hebt meer verantwoordelijkheid en je leert veel meer over wondzorg, katheters, blaasspoelingen en injecties. Ook hier is het team geweldig. Je kunt altijd om hulp vragen. En laatst hadden we voor het eerst een teamuitje. Dat was ook erg leuk. Dan leer je elkaar ook op een andere manier kennen.

Wat ik zo leuk vind aan de (thuis)zorg zijn alle lieve mensen die je tegenkomt. Er was bijvoorbeeld een mevrouw, die helaas kortgeleden is overleden aan een longontsteking, die het altijd zó fijn vond als ik kwam, omdat ik altijd warme handen heb. Ik warmde haar voeten daarmee als ik haar steunkous uittrok. Daar genoot ze altijd zo van.

Ook kom je mensen tegen in de palliatieve fase. Ook voor hen en voor hun familie kun je nog veel betekenen. Dat lijkt echt erger dan het is. De familie is altijd erg dankbaar dat je zo je best hebt gedaan voor een dierbare en ik vind het zelf ook enorm dankbaar werk. Er is niet altijd alleen verdriet. Er zijn ook heel veel cliënten waar je een grapje mee kan maken en waar je mee kan lachen. En gewoon een praatje vinden de meeste mensen ook al fijn.

Aan het eind van iedere dag ga ik tevreden en met een glimlach naar huis.

‘Mijn persoonlijke ontwikkeling heeft een enorme groei gemaakt’

Nu heb ik een contract voor 28 uur, dat past beter bij mij. Mijn persoonlijke ontwikkeling heeft een enorme groei gemaakt: ik ben me meer bewust van mijn omgeving, ik reflecteer veel meer, ik heb dus ook veel meer inzicht in mijn handelen en ik ben veel meer open en spontaan geworden. In alle opzichten ben ik gegroeid tot een kei in de zorg en ik heb er spijt van dat ik dit niet veel eerder gedaan heb!