In haar moederland haalde Márta Weijters-Répási (49) masters in de Hongaarse taal- en letterkunde en Amerikanistiek. Nu volgt ze een opleiding tot verpleegkundige.

De liefde bracht de Hongaarse Márta Weijters-Répási naar Nederland. Ze trouwde en kreeg drie kinderen. ‘Eerst heb ik zo snel en zo goed mogelijk Nederlands geleerd’, zegt Weijters, die tijdens het opgroeien van haar kinderen vrijwilligerswerk deed in een verzorgingstehuis met dementerenden. ‘Dat was dankbaar werk. Bijzonder om erachter te komen wie de mens achter de ziekte is.’

In Hongarije beoefende ze een heel andere tak van sport. Na het gymnasium haalde ze masters in de Hongaarse taal- en letterkunde en Amerikanistiek en gaf ze Engelse les. ‘Ik publiceerde ook wetenschappelijke artikelen, maar daar was weinig mee te verdienen.’

Werken als taaldocent was in Nederland niet direct een optie. ‘Daarvoor worden mensen gezocht die als moedertaal Nederlands of Engels spreken. Als vrijwilliger gaf ik binnen de parochie wel Hongaarse les. Maar naarmate de kinderen ouder werden ging ik op zoek naar ander werk. Ik werd gastvrouw bij zorginstelling De Wever tot ik bij een informatieavond van SwitchZ belandde en besloot het traject met een opleiding tot MBO-verpleegkundige niveau 4 te gaan volgen. Ik wist dat het werk dat ik kon gaan doen, zinvol zou zijn.’ Nu werkt ze wekelijks 24 uur en studeert acht uur. ‘Het is druk, maar ik leer snel en weet hoe het is om aan de andere kant te staan. Zo heb ik baat bij mijn achtergrond als docent.’

‘Via SwitchZ kwam ik op drie verschillende plekken met de zorg in aanraking. Eerst heb ik bij De Wever in de thuiszorg meegedraaid, nu sta ik bij Volckaert op een afdeling met dementerende cliënten. Dat zijn twee heel verschillende werelden. Ik vind het fijn om voortdurend met mensen bezig te zijn, zowel lichamelijk als geestelijk en ook de afwisseling is prettig. Er wordt veel verwacht, je moet altijd kritisch nadenken en observeren, maar ik heb het gevoel dat ik op mijn plek zit in de zorg.’

Gebaseerd op een interview in Brabants Dagblad 14-12-2020 (Stan Schrijen)